Kom ik thuis, komt mijn zoon op mij af: “Ma! Ik moet je iets vertellen wat je niet zo leuk gaat vinden…”
“Ik heb de laatste weken nagedacht, maar ik wil stoppen met mijn studie, ik wil ondernemer worden.”…
Oeps! Slecht nieuws altijd eerst vertellen. Dat heet ‘eerst de klap uitdelen’. En ja, die kwam aan. Als moeder zijnde wil je het beste voor je kind. Dus een diploma, een baan, een huis, trouwen, kindjes en ‘ze leefden nog lang en gelukkig’.
Niets is zo veranderlijk als het leven zelf. Daar zat ik met een mond vol tanden en een orkaan van emoties en gevoelens in mijn hoofd. En…en…. en dan?
Ik luisterde naar zijn beweegredenen, maar ook intern naar mijzelf. Ik zag mijn volwassen zoon die helemaal overtuigd was dat school niks voor hem was en dat hij ondernemer wilde worden. Zoonlief is daar al een tijdje mee bezig en is daar zeer gedreven in en gemotiveerd. Ik zie dat hij er energie van krijgt en keihard aan het werk is om zijn business tot een succes te maken. Zelf heb ik zoveel gelezen over mensen die hun hart gingen volgen. Ze verruilden hun topbaan om iets heel anders te doen waar ze juist gelukkig van werden.
Als moeder wil je dat je kind gelukkig wordt. Kinderen worden op school niet bepaald gestimuleerd om hun hart te volgen. Onze maatschappij is gericht op zekerheid, vanaf de wieg tot aan het graf.
Iedereen heeft een droom die hij of zij uiteindelijk wil waarmaken.
Het komt altijd goed, als je erin gelooft.
Mijn opleiding tot lifecoach heeft mij inzicht gegeven dat het goed is om te leren loslaten, hoe moeilijk dat ook is. Ik heb rustig naar hem geluisterd. Ik bracht mijn eigen interne storm tot bedaren door me te concentreren op mijn ademhaling en mijn onderbuikgevoel goed onder controle te houden. Ik heb zijn besluit in het juiste perspectief kunnen zetten. Ik zag het helemaal voor mij, en ben trots. Mijn zoon de ondernemer.
Kom je dit ook wel eens tegen, leren loslaten? Als je daar hulp bij kunt gebruiken, neem dan contact met me op.
